Lekker niet mindful

Weinig eenzamer
Dan de dagen vol gemeenschapszin
Pas ik nog wat minder in
De norm, de standaard, de mores
De lieve vrede zonder sores
Is er nog wel plek voor mij
Voor iemand niet zo vrolijk
Vaak moe, net wat te eerlijk
Te onaangepast, niet gepolijst genoeg
Is er nog ruimte om me te uiten
Of kan ik me beter weer binnensluiten
In mezelf, de enige plek waar ik precies lijk te passen
Voor de rest voel ik me losgeraakt
Van alle mensen
De beste wensen van deze dag
Sla ik liever even over
Als dit is wat ik wensen mag

Had ik een dak dan schreeuwde ik er vanaf
Hoe lief, eindeloos lief
Had ik een lied dan zong ik uit volle borst
Hoe mooi, eindeloos mooi
Had ik een pen dan zou ik schrijven
Hoe bijzonder, eindeloos bijzonder

Door jou vullen halflege glazen zich
Blijven zinkende schepen drijven
Valt Icarus niet langer naar beneden

Rolt Sisyphus nog eenmaal de steen omhoog

Had ik een dak dan schreeuwde ik er vanaf
Hoe jij, eindeloos jij
Voor mij

Ik ben al in rouw voor het einde er is
Ben nu al heel bang voor wat nog niet begon
Ik ben al verdrietig voordat ik je mis
Denk donkere wolken voor stralende zon

Wat nog niet gebeurde heb ik al gevreesd
Elk rampenverhaal is door mij al bedacht
Ik ga al naar huis voor de start van het feest
Mijn ogen gesloten al lang voor de nacht

Nog voor het bedriegen ben ik alvast kwaad
Ik heb al verloren voordat ik wat geef
Temidden van vrede voel ik al de haat
En ben al gestorven terwijl ik nog leef

Bank aan het water
Wordt al steeds later
Muts op m’n kop
Gedachten non-stop
Nacht in de gracht
Niemand die wacht
Verleden geen rust
Stem die wat sust
Ineengedoken
Zie nog steeds spoken
Wangen verbleken
Vol met gebreken
Ruisende bomen
Warrige dromen
Stemmen op straat
Borst vol met haat
Mensen op fiets

Wil in je armen
En verder niets

Ik droomde je klein en zacht
Dicht bij mij gekropen
Bleek ik veiliger dan de nacht

Je lag naast me opgekruld
Een plekje gevonden
Mijn bed met jou gevuld

Je lijf was nog kleiner
Je gezicht nog rond
Samen was gewoon fijner

Maar vandaag stond ik op
Lag je niet in mijn bed
Zat je slechts in mijn kop

Daarom mis ik je dus
Mijn ooit kleine broertje
Ik altijd grote zus

Ik wil rimpels in mijn gezicht
Schaterend lachen, brullend huilen
Ik wil zingen in het diepe
En dansen in het felste licht

Ik wil scheuren in mijn kleren
Rozengeur, verrotte lucht
Ik wil openstaan voor liefde
En dat steeds opnieuw proberen

Ik wil blaren op mijn voeten
Het mooiste geluk, de grootste pijn
Ik wil door en door ervaren
Ik wil leven, ik wil zijn

Ooit dansten zij in mij
Het hart, de longen
In hun ritmische cadans
Vonkjes levensvuur spatten in het rond
Ze maakten hun eigen zomer
Zelfs als de sneeuw viel

Maar nu houden ze mij slechts in leven
Hun energie is schor gefluister
Misschien zijn ze het dartelen verleerd
Ze zijn terneergeslagen
Creëren slechts nog doffe ademstoten

Waartoe bewegen wij? hoor ik ze denken
Bewegen wij slechts omdat niks ooit stilstaat?

Mijn hart en mijn longen
Ze hebben nog niet opgegeven
Blazen warme adem
Die dingen kan ontdooien
En als het eenmaal dooit
Dan kan de lente komen