Ik voel me dartel en alles in mij dartelt als lentelammetjes

Tegelijkertijd voel ik me zwaar
En sleep ik alles nog mee
Bonkt mijn hart zo hard
Uit liefde! Uit ang­st!

Als ik dichtbij kom, ren jij weg
Als jij wegrent, ren ik mee
En val ik om
Omdat ik niet gemaa­kt ben voor dit spel, nog te zwak ben
En als ik eenmaal lig, dan lig ik, dan wordt alles gedragen
Van mijn zware hoofd tot mijn zware ben­en tot mijn wiebelen­de tenen
Rust ik uit

En sta ik op
Want met opgeheven hoofd
Leef je pas

Ik ben zo moe
Ik ben zo bang dat
Als wij beginnen
Ik dan eindig blijk

Ik wil niet verdwij­nen
Ik ben er pas net weer

Laat me slapen
Laat me dromen dat het goed komt
Laat me in wonderen geloven, in nieuwe kansen
In mijn voeten, mijn benen, stevig op de grond.

(Of verstrengeld met de jouwe?)